‘Wauw, machtig metaal!’,
Jij, man van oogstrelend staal,
die de eigen glansprestatie meet,
deze kleine planeet naar wellust ontkleedt,
haar in nieuwe vormen kneedt,
met een honger als onbegrensde kracht,
sinds heugenis ben jij het, de laatste die lacht,
zo betoverd door potentiële groei
duw je dit industrieel verhaal naar volle bloei
Maar, bezwaar!
Met welvaart voor een klein deel
roof je het verbonden geheel,
geef je aan een oeroude balans
geen al te grote kans,
ach, de dolgedraaide dans,
het status quo tot domino,
de remmen overboord,
in snelheid onverstoord
Alhoewel, hoop is er wel,
want onder dat pantser huist het zacht vel,
en ben je een gevoelig wezen,
dat eindelijk de gevolgen wenst te lezen
______________________
2020