Als dag en nacht

onder fonteinen vol vreemde creaturen,

waar rillingen van ongebouwde steden

en de schatten in tempels

ons naar kinderlijke verwondering stuwen

Onbezonnen

baden onze lichamen in het onmogelijk landschap,

waar het heerlijk vertoeven kan zijn,

maar waar we soms, tot onze eigen afkeer,

weer over diezelfde heuvels lopen,

vol diepliggende wonden

die opengehaald worden

Telkens op de achtbaan geworpen,

als een zeil in woeste wervelwind,

het gekarteld blad dat van het kruin naar beneden dwarrelt

Nieuwsgierig

maar nerveus glippen we door deuren

die zich openen en sluiten

____________________________

2017