In dit tijdperk
van voortdurende onduidelijkheid,
van bewegingen zonder overzicht,
van acties die zo vaak zinloos lijken,
is het telkens zoeken naar houvast
en geborgenheid
Is het zoeken
doorheen de dissonantie,
naar die kleine gebaren van waardering,
de plaatsen waar we herkenning vinden
en ons schrijven veilig kan zijn
Het is een zeldzaamheid
dat we de muziek van het liefhebben ontdekken,
het oprecht koesteren van elkaar waarderen
als de sterkste vorm van begrijpen
Maar enkel zo
hervinden wij onszelf,
en de kostbare kruimels middenin
de onverschillige zee van het bestaan,
de wenteltrap die ons even
uit dit aangeboren isolement haalt
____________________________
2017