As, zwarte mantel,
kerkers met creaturen
van een eindeloze nacht
verweerd,
gezichten die hun eigenaar
in het stof ontgroeien,
handen vol blaren,
het zweet in slurpende modder,
het donkere gesteente
onder invallende gewelven
gestort
Enkel zichzelf
tasten de ogen
Uitgesteld
ontdenkt slaap
de bijkomstige gedachte
Proeven
gebarsten lippen
het hongerloon
En weergalmt
het huilen van de kinderen,
over dichtgeslibde renbanen
kruipen hun kapotte knieën
_______________
2020