Idylle,
over de witte
ruggen van het strand
een zelfverklaard paradijs,
een archipel, afgebakend
van de woestenij
via winst en weelde,
waar de eigen grootsheid
in gouden aria’s bezongen wordt,
door figuranten
spelend in het geheugenverlies
van de geschiedenis,
met smeulende sigaren
onder zwarte bolhoeden
de wolken metend,
zonder omkijken
____________________________
2018