Ver in het verkeer,
altijd wakker en snel,
vol haast en spanning,
zo speelt de vleugelpiano onder stress
met een vleugje melancholie
voor ons de melodieën
van een zigzaggend circus
Deze jungle van kruispunten,
een jongleren met eindeloze opeenvolgingen
En wij, als de bestuurders
die proberen bij te sturen
Naar de volgende afslag,
doorheen een landschap vol keuzes op zoveel fronten,
over de ruggen van een golvend tapijt naar ontmoetingen,
die mede bepalen wie wij
Zijn en worden
In de opgang van de ontknoping,
de opwinding tijdens de achtervolging
van het oude in het onverkende
En al leidt deze aansluitingsrace
soms tot enge vernauwing,
een opstropping van hart en geest
Het is in de meest moeilijke passages
dat er de kans schuilt tot het heropstaan
door vooruitgang via verruiming,
omdat wij dan in onszelf
de spiegel omhooghouden
en met twijfel de vraag kunnen stellen:
‘Hoe willen wij later
op onszelf terugkijken?’
____________________________
2018