Het obsessief nastreven
van succes en geluk
in de accumulatie van materiële waarde,
het rusteloos verlangen naar gefabriceerde emoties
en gedachten die in dode objecten gespiegeld worden
Tot op zeker hoogte
is het voedsel van de vergelijkingscultuur voornaam,
al betekent zij snel een verarming,
door marketing als verkoopstrategieën uitgehold,
wanneer ‘willen’ en ‘noodzaak’ zich van elkaar scheiden
Dan presenteert het materiële
zich evenwel als een grandioos landgoed
terwijl zij wezenlijk een bouwvallig huis is,
een leeg omhulsel dat niet verder reikt dan het stoffelijke,
dan haar geforceerde functie, als maatstaf voor status,
als ontoereikend substituut voor het gevoel
Want het verwerven van het materiële
blijft ondanks de prijs een goedkope attractie
die ons een kortstondige euforie geeft,
zich in een oppervlakkige bevestiging van het ego
eenduidig naar buiten richt
en de innerlijke rijkdom verborgen houdt
terwijl deze vele malen groter is, dieper genuanceerd
en levendiger dan eender welk object
De innerlijke behoefte zal zich bijgevolg
niet laten verzoenen via de externe vervanging,
omdat zij elkaar niet raken
en in verschillende talen spreken
Er blijft de onvoldoening, de disconnectie,
de kunstmatige hunkering naar meer,
wat de bedoeling is
____________________________
2018