Eindeloos opnieuw arrangerend
in hetzelfde panische vereren
Dol dansen de ingewijden
rond zwartgeblakerde, rokende stompen,
de oude tekeningen interpreterend
die zij maniakaal in de
weke, vervaagde schors menen te lezen,
en imiteren zij roekeloos de bewegingen
van verkoolde, afgebroken takken
om zo enige richting te bepalen,
stampen zij gefrustreerd
op de gebarsten aarde
in de hoop de wolken te breken,
terwijl zij hun banners wanhopig de lucht in steken,
dragen hun lichamen met overgave
de opgespelde eretekens,
bestuderen hun bevelhebbers
herhalend de ‘juiste’ versie van het verleden
naar steeds meer chaotisch wordende choreografieën
Maar de werkelijke betekenis blijft hen bijster:
‘Het mirakel’ voltrekt
zich niet langer
en toch salueren zij standvastig
aan de code,
terwijl hun samenhang
met het wordende woestijnlandschap langzaam opdroogt
tot zij in het zand uiteenvallen,
omdat er voor deze verscheurde bladzijden
niet langer lijm bestaat
______________
2022