De wijzer naar het maximum,
over witte lijnen de lichten voorbij,
de eindeloze weg verstuift in de koelte van de nacht
en aan weerszijden luwt het schaduwrijk
terwijl ik haar hoor roepen met een zachte bries
Het metaal huilt nu ik nader,
vouwt zich tussen rondvliegend glas en verstikkende rook
tot mijn lichaam breekt
in een glimlach vol tranen
Ze is er
____________________________
2016