Laatste gedachte,
in het gerafelde gesteente gebeiteld,
met iedere inslag de longen vol roest,
haar schilfers van de doodsangst
opstuivend waar de ramen gebroken zijn
en de oude banden lek gestoken
Tot in huiskamers
het tafelkleed als lijkwade
Erosie,
dunne laag
die in het wantrouwen woelt,
onder glans van zwarte schepen
donkere schoorstenen die de ziel verkleuren
Uitkijk
op uitzichtloze oogst,
monoliet met daarop
inscripties zonder weerwoord
____________________________
2019