Aan tafels,
zonder uithoeken doorlopend
Staren de monniken blind
op schermen vol ruis,
zoeken hun handen
tussen hekken weerklank
als snijdende snaren,
tot in de duistere
dimensies trillend
Diep knaagt hier het gemis
onder vleugels verwrongen,
in het glas breekbaar,
als monument
van het afwezige
____________________________
2018