Het regent,
en druppels sijpelen binnen,
onophoudelijk, de input van beelden, woorden en producten,
een constante stroom die over ons heen walst en alles met zich meesleurt,
onze eigenheid, onze verlangens en onze dromen,
als levenloze poppen braaf op dezelfde geplaveide weg,
wat blijft er nog over?
Wij, reizigers van plaats tot plaats tot aan het absolute nulpunt,
liggen bevroren in onze essentie, omdat iedere zekerheid
gebombardeerd wordt onder aanhoudende stormen
die onze fundamenten omverblazen,
gesteisterd tasten wij in de duisternis terwijl het net ontdekte licht ons weer ontglipt,
versnipperd voelen we de ruines van onszelf,
wie zijn we nog? wat zijn we nog?
het is een noodzakelijke vraag die bijna niemand zich stelt
of dan weer weggelachen wordt,
uit angst,
gemakzucht,
onverschilligheid
____________________________
2015