Vriendelijke reuzen
tegen de strelingen van de savanne
Zij kuieren als vredelievende zielen,
betoverend in het aanstekelijk gemak
waarmee zij elkaar onvoorwaardelijk
liefhebben en bewaken,
onafscheidelijk door herinneringen
die niet vergeten worden,
in hechte kuddes verzegeld
Daarom keren
deze mastodonten meermaals
terug naar plaatsen van betekenis,
met het welgemeend neerdalen
van hun poten
Op golven
van stof en zand
In droog
bleekgroen gras
De soortgenoot
naderend
De soortgenoot
die zij trouw blijven
De soortgenoot
die voor hen ligt,
reeds vertrokken naar
onomkeerbaar verval
Met een treurige boog
duwen de slurven
aandoenlijk
tegen het gezonken vlees
Eén voor één
tot een machtige rouwstoet
Als eerbetoon
en schrijnend ritueel
voor een dierbare,
op de grond
kaal achtergelaten
met beenderen vol gaten
Een moeder,
een vader,
een kind
Een gemis
En voor welk doel?
Ivoor, geld, status,
het eigen gewin…
Het stemt me droevig,
is een leven echt zo weinig waard?
____________________________
2017