Mooie leegte
De mens
al te vaak tot sierstuk
Over uitgedoste promenades,
waar hij zichzelf onder persoonlijke triomfbogen
aanschouwt als concurrent van de ander
zonder de overeenkomst te zien,
waar zijn ingesteldheid tot acceptatie gekleed wordt
door snel genot en vooropgestelde melodieën,
die mede dankzij hem, weliswaar vaak ongewenst,
dienen als vrijgeleide voor onrecht
Verheven stelt zich hij op, de mens,
bevoorrecht door zijn intelligentie
maar als dier beestachtig boven het dierenrijk,
een belichaming van hypocrisie
waarin hij slechts zelden zichzelf overstijgt
Desondanks zijn er
die ver genoeg kijken,
hoog over de versterkte muren heen,
diep in de talrijke nuanceringen van het zijn,
voorbij de illusie van het eigen sierstuk
als zieners met een kracht
om het bestaande open te breken
In hun gevoeligheid verdiepend
en te goeder trouw kunnen zij voorop gaan,
naar hechtere verbindingen,
naar wegen van verandering
die daartoe leiden
____________________________
2017