Ronddraaiende kringen,
silhouetten, hand in hand,
dochters en zonen,
samen opstijgend uit de ademhaling,
de leegloop,
onthult zich met de ontkleuring
een toegang voor de ogen
na het uitdoven van oorlogen
en het vergelen van de zegels,
wanneer helden in zwarte wouden
het as weer tot leven wekken,
op de gesmolten ijsvlaktes
het leed langzaam tot liefde keert,
de verkruimelde zuilen zich
naar eenheid herstellen,
broos losgelaten,
met revelerende rituelen
van het ijle naar het reine
Aan het eind van de dag
wordt de ontlading zacht
tot slaap gebracht:
Wat zal morgen zijn?
____________________________
2018