Vloeiende triomfbogen
Uit eroderend metaal
en doorheen verwaterde wildernissen
waar coyotes huilen
in een glazig gesteente
Als een radio
die in verscholen vrachten
enkel nog ruis uitstoot,
liggen compartimenten van ons wezen
diffuus onder opgedroogde treinsporen,
met de armaturen wankel,
als kapstokken voor het lood,
een stropdas rond de nek
Schelpen,
in windels bijeen
____________________________
2018